Nga Ardit Rada
Katër parti opozitare janë përpjekur të organizojnë protesta kundër Qeverisë, por pa arritur të bashkohen në një të vetme. Megjithatë, duket se Shehaj, Lapaj dhe Qori mbeten të bashkuar rreth Sali Berishës sa i përket akuzave.
Kryetari i PD dhe njerëz pranë tij kanë ngritur një stuhi në gotë me akuza të pandodhura në dosjen hetimorë të Belinda Ballukut, por që çuditërisht “partitë e reja” i kanë marrë të mirëqëna dhe kjo nuk është pak. Sepse në një aksion opozitar kërkohet së paku seriozitet, argumente dhe fakte që të justifikosh jo vetëm protestën, por edhe të mbash përgjegjësi për akuzat që ngre në publik.
Në rastin konkret, ‘partitë e reja’ e kanë harruar që Berisha është i papërgjegjshëm për ato që thotë në 35 vite; nga akuzat për Ilir Metën që më pas i gëlltiti si ai muhabeti “kjo është lagur, kjo s’është lagur” e deri tek baxhanaku që nuk njihte.
Akuza ndaj Belinda Ballukut është shembulli më i pastër i kësaj zhurme politike. Një stuhi në gotë, e ndërtuar mbi indicie imagjinare dhe e shitur si dosje penale. Në materialet zyrtare nuk ka akuza për korrupsion, nuk ka akuza për pastrim parash, nuk ka apartamente, nuk ka jahte. Ka vetëm një debat procedural mbi pabarazi në tendera dhe pikë.
Narrativa me gjasë është ndërtuar nga Gazment Bardhi, i cili e ka kthyer Ballukun në çështje personale që prej Fierit, ku politikisht u zhvesh në pazar dhe doli me katër mandate më pak se kurrë. Që prej asaj dite, çdo akuzë ndaj saj është dukshëm një hakmarrje e paketuar si moral publik.
“300 apartamente” është kulmi i absurditetit. Një shifër që qarkullon vetëm në studio televizive dhe Facebook, por që nuk ekziston në asnjë dokument. Ashtu si “palloshi i gjatë”: një epitet që nuk figuron në asnjë përgjim të SPAK, por që është pompuar aq shumë sa është shndërruar në “fakt” në mendjen e opinionit publik.

