Nga Vip Magazine
Në Shqipëri, shpërthimet në mes të natës nuk janë më vetëm për Vitin e Ri. Në çdo cep qyteti, çdo natë, mund të dëgjosh një seri fishekzjarrësh që ndriçojnë qiellin dhe tronditin qetësinë. Në vend që të simbolizojnë festë, ato po kthehen në një ritual të çuditshëm dhe të bezdisshëm – një festë që shpesh nuk është e jona dhe nuk na pyet.
Trend i ri: “Gëzuar ditëlindjen” me fishekzjarrë në mesnatë
Një nga zakonet më shqetësuese që po përhapet vitet e fundit është përdorimi i fishekzjarrëve në orën 12:00 të natës për të “festuar ditëlindjen”. Në një pallat, në një lagje, në një rrugë – dikush mbush qiellin me krisma e drita për të shënuar ndërrimin e datës së lindjes.
Por kjo “surprizë” për një person të vetëm, shpesh bëhet një tmerr për qindra banorë. Fëmijët zgjohen nga gjumi të tronditur, prindërit ngrihen me frikë, të sëmurët përjetojnë ankth apo dhimbje. Dhe askush nuk pyet nëse është festë për të gjithë – apo thjesht një abuzim me hapësirën dhe qetësinë publike.
Zgjimi i padëshiruar
Janë fëmijët që nuk arrijnë të flenë më, të moshuarit që i zë frika, njerëzit me probleme shëndetësore që përjetojnë çdo krismë si kërcënim. Dhe e gjitha kjo ndodh – jo për ndonjë festë kombëtare – por thjesht sepse “është bërë zakon” të festosh ditëlindjen me zhurmë, shpesh edhe me piroteknikë të paligjshme dhe të rrezikshme.
Ligji? Është aty, por askush nuk e dëgjon
Ligji shqiptar e përcakton qartë: përdorimi i fishekzjarrëve lejohet vetëm gjatë fundvitit, në datat e përcaktuara dhe nga persona të pajisur me licencë. Por ky ligj shpërfillet me lehtësi nga qytetarët dhe me heshtje nga autoritetet.
Ndërkohë që krismat vazhdojnë në çdo ditë e çdo stinë, nuk kemi parë asnjë masë serioze për të ndalur këtë epidemi të zhurmës.
Nuk është festë nëse i bën keq tjetrit
Askush nuk është kundër festës. Askush nuk e mohon të drejtën për të shprehur gëzim. Por gëzimi nuk duhet të jetë terror për të tjerët. Nuk ka asgjë festive në një shpërthim që zgjon një foshnjë. Nuk ka asgjë “cool” në një krismë që tremb një të sëmurë. Dhe padyshim, nuk ka asgjë normale në një shoqëri që hesht përballë kësaj.
Nëse duam të jetojmë në një vend ku ndjeshmëria vlen, atëherë duhet të ndalemi dhe të pyesim veten: a po festojmë, apo po shqetësojmë? A po ndajmë gëzim, apo po e imponojmë me zhurmë?
Në fund të fundit, fishekzjarrët ndriçojnë për pak sekonda. Por pas tyre mund të mbeten netë të gjata pa gjumë, stres dhe nervozizëm. Qetësia është një e drejtë. Dhe nuk duhet të shpërthehet për çdo ditëlindje.
